مدارک تازه ژنتیکی در رابطه با اختلاط نئاندرتال‌ها و هوموساپینس‌ها بر اساس انتقال کروموزوم‌های Y
علیرغم پیشرفت‌های شگرفی که در زمینه روابط خویشاوندی دو گونه انسان و نئاندرتال بر اساس مطالعه و تحلیل ژنتیکی تا بحال به انجام رسیده اما هنوز بخش‌های زیادی از این داستان گنگ و نامشخص است، هر چند، روز به روز زوایای پنهان آن به یمن دستیابی به مدارک تازه‌تر روشن‌تر می‌گردد. در همین راستا مقاله‌ای تحقیقی در نشریه «ساینس» منتشر شده است و مدارک مهمی را در رابطه با زمان‌های امتزاج و چند و چون آن ارایه می‌دهد. یکی از ضعف‌های این مطالعات نبود اطلاعات از توالی کروموزم‌های Y انتقال یافته در بین این دو گونه بوده است. دلیل این هم این بوده که همواره بقایای فسیلی جنس مرد از گونه دنیسوا و نئاندرتال که بتوان کروموزم Y را از آن‌ها بدست آورد کم بوده و یا قابل استخراج نبوده است. ما می‌دانیم که تشخیص تولی کروموزوم X و Y به شکل یکسان، بهتر می‌تواند از روابط خویشاوندی گونه‌های انسانی که همزمان در منطقه می‌زیسته‌اند، کمک کند. حال یک تیم تحقیقی از موسسه ماکس پلانک آلمان و چند موسسه تحقیقاتی دیگر با استخراج کروموزوم‌های Y بقایای فسیلی دنیسووا و نئاندرتال‌هایی از سیبری، مرکز و غرب اروپا دریافته‌اند که اولا کروموزوم‌های انسان هوموساپینس و نئاندرتال‌ها شباهت بیشتری نسبت به همین کروموزوم در دنیسووا دارد. همچنین مشخص شده است که انتقال کروموزوم Y بین دو گروه نئاندرتال و هموساپینس از زمانی که معمولا فکر می‌شود بسیار قدیمی‌تر است و زمانی به بیش از یکصد هزار سال می‌رسد که تا پیش از این عموما عقیده بر این بود که این امتزاج می‌بایستی حدود 65 تا 40 هزار سال پیش روی داده باشد. سر آخر این تحقیق مطرح می‌کند که اختلاط این دو گونه می‌بایستی بارها و بارها و در زمان‌های بسیار قدیمی‌تر تا آخرین نسل نئاندرتال‌ها صورت یافته باشد و داستان امتزاج بسیار پیچیده‌تر از آنچه که فکر می‌شد، بوده است.
لینک مقاله در زیر می‌آید و امیدوارم از خواندن آن لذت ببرید.
س. ح. گوران، موزه نئاندرتال
https://science.sciencemag.org/content/369/6511/1653
جامعه باستان‌شناسی ایران Society for Iranian Archaeology ©
