سکه‌های ʼدریکʻ در فلات ایران ضرب نمی‌شد و معاملات به صورت پایاپای صورت می‌گرفت. ضرب سکه در دورۀ هخامنشی به ویژه در شهربانی‌های شمال غربی که مجاور هلاد یا یونان بود ضرب می‌شد تا حقوق سربازان مزدور- که اغلب از میان ایونی‌ها و یونانیان (مثل تاریخ‌نگار مشهور آتنی کسنفون) انتخاب می‌شد- پرداخت شود. هر دریک دستمزد یک ماه یک سرباز بود.
در سال ۲۰۲۳ یک مجموعه سکه دریک از کف حیاط خانه‌ای متعلق به سدۀ سوم پ.م، در نوتیون یکی از دولت‌شهرهای باستانی در غرب ترکیۀ امروزی توسط هیئتی باستان‌شناسی از دانشگاه میشیگان به سرپرستی کریستوفر راته کشف شده است.محوطۀ باستان‌شناختی نوتیون به وسعت ۸۰ هکتار بر دماغۀ بلندی در غرب آناتولی قرار دارد که سرزمین مرزی حائل میان آسیا و اروپا است. آناتولی زادگاه نخستین سکۀ حکومتی در جهان است که توسط دریانوردانی لودیایی ابداع شد. به دستور شاه الیاتس در ۶۱۰ پ.م سکه‌هایی از الکتروم با وزن و طرح مشخص ضرب شد. پسر و جانشین او کروزوس نخستین سکه‌های طلا مشهور به سکه‌های کروزوسی را ضرب نمود. اندک زمانی پس از آنکه پادشاهی لودیه به تسخیر پارسیان درآمد نظام پولی لودیه از سوی داریوش بزرگ پذیرفته و تداوم یافت. سکه‌های زرین که دریک نام داشت در واقع به شکلی دوپهلو هم نام داریوش را تداعی می‌کرد و هم جنس آن را بیان می‌کرد. بر اساس تاریخ توسیدید در سال ۴۲۷ پ.م آتن گروهی از مزدوران طرفدار پارس را در نوتیون به محاصره در آورد و آن‌ها را از دم تیع گذارند و نوتیون به دست آتنی‌ها افتاد.دو دهه بعد، طی جنگ‌های پلوپونزی میان آتن و اسپارت در ساحل نوتیون که آتنی‌ها از آن به عنوان پایگاهی دریایی استفاده می‌کردند نبردهایی در گرفت.
سکه‌های تازه کشف شده می‌توانسته مربوط به حوادث این درگیری‌ها به سال ۴۲۷ پ.م یا پس از آن باشد. در ۳۸۷ پ.م شاهنشاهی پارس دوباره نوتیون را باز پس گرفت و تا زمان تهاجم مقدونیان آن را نگاه داشت. اسکندر و جانشینانش بسیاری از سکه‌های دریک را ذوب کرده و سکه‌هایی با تصویر خود ضرب کردند و این دلیلی بر کمیاب بودن سکه‌های دریک است.
طرح روی سکه‌های دریک مکشوفه از نوتیون فردی شبیه به شاه پارسی است که با ردای بلندی زانو زده است. کمانی در دست چپ و نیزه‌ای بلند در دست راست دارد. سکه‌های کشف شده در موزۀ باستان‌شناسی افسوس در نزدیکی شهر سلجوک ترکیه و در کنار سفال‌های مهم آتنی که طی همان کاوش بدست آمد، نگهداری می‌شود.
