فرضیۀ ترکیبی جدیدی منشأ زبانهای هند و اروپایی را تغییر داد.
یک تیم بینالمللی از زبانشناسان و پژوهشگران مؤسسۀ انسانشناسی تکاملی مکس پلانک بر اساس تحلیلی جامع، واژگان ۱۶۱ زبان هند و اروپایی (از جمله ۵۲ زبان باستانی)، تحلیلهای DNA باستانی و فیلوژنتیکی فرضیۀ ترکیبی جدیدی را برای منشأ زبانهای هند و اروپایی مطرح کردند. بر اساس نتایج این پژوهش، هیچ یک از نظریههای استپ (یا فرضیۀ کورگان با تأکید بر انتشار جوامع چراگرد از استپهای پونتیک) و کشاورزی (با تأکید بر انتشار جوامع کشاورز از آناتولی) به طور کامل با شواهد تحلیلهای ژنتیکی و زبانشناسی منطبق نیستند. تحلیلهای aDNAنشان میدهند که منشأ شاخۀ آناتولی را بر خلاف آنچه که قبلا تصور میشد نه از استپ بلکه باید در جنوب قفقاز دانست. موطن زبانهای هند و اروپایی در حدود ۸۱۰۰ سال پیش در جنوب قفقاز بوده و سپس با مهاجرتهایی در حدود ۷۰۰۰ سال پیش به استپهای پونتیک-کاسپین و مهاجرتهای بعدی که در حدود ۵۰۰۰ سال پیش صورت گرفت در اروپا پراکنده شدند. در واقع این پژوهش جنوب قفقاز و شمال شرق هلال حاصلخیزی را بعنوان منشأ اولیۀ این زبان و استپها را موطن ثانویه در نظر گرفته است. پژوهشگران معتقدند این پژوهش با ادغام یافتههای باستانشناسی، انسانشناسی و ژنتیک گامی بزرگ در راستای پژوهشهایی از این دست برداشته است.
بیشتر بخوانید:
https://www.science.org/doi/10.1126/science.abg0818
جامعۀ باستانشناسی ایران Society for Iranian Archaeology©