بر اساس یک مطالعۀ تازه که به تازگی توسط گروهی از دانشمندان موزۀ باستان‌شناسی بیلبائو (اسپانیا) در نشریۀ پلاس وان منتشر شده است معلوم می‌شود که جمعیت نئاندرتال‌ها پیش از ورود انسان‌های هومو ساپینس به گونه ی دچار نقصان شده‌اند
ما می‌دانیم که نئاندرتال‌ها در حدود چهل هزار سال پیش منقرض شده‌اند اما بسیاری از جزئیات این رویداد هنوز برای ما نامشخص است. به همین خاطر تحولات جمعیتی نئاندرتال‌ها در هزاره‌های آخر عمر این انسان‌ها از اهمیت خاصی برخوردار می‌باشد. در این تحقیق دانشمندان از روش تحلیل جغرافیایی دست ابزارهای موسوم به چاتل پرونی که احتمالا ابزارهای مورد استفاده نئاندرتال‌ها در فازهای آخر زندگیشان بوده، استفاده کرده‌اند. با سن‌سنجی مطلق لایه‌های باستانی حاوی دست ابزارهای چاتل پرونی از دو محوطۀ باز پارینه‌سنگی در منطقۀ شبه جزیرۀ ایبری با سنی در حدود چهل و پنج هزار سال مشخص می‌شود که این نوع دست ابزارهای سنگی در این منطقه رواج نداشته است و می‌بایست سازندگان آن‌ها از منطقه‌ای دیگری (مثلا جنوب فرانسه) به این سرزمین آمده باشند
نئاندرتال‌های پیشین با سبک ابزارسازی مربوط به خود (ابزارهای موستری) به هر دلیلی در این منطقه ناپدید شده‌اند و رابطه‌ای بین آن نئاندرتال‌های قدیمی و نئاندرتال‌های تازه وارد که ابزارهای چاتل پرونی می‌ساخته‌اند، وجود ندارد
به این ترتیب نویسندگان مقاله مطرح می‌کنند که روند انقراض محلی نئاندرتال‌ها در یک منطقه، می‌تواند بیان کنندۀ انقراض کلی آن‌ها از تمام غرب اوراسیا باشد
The intrusive nature of the Châtelperronian in the Iberian Peninsula. PLOS ONE, 2022; 17 (3): e0265219 DOI: 10.1371/journal.pone.0265219
س. حیدری-گوران: موزه نئاندرتال -آلمان/ بنیاد پژوهش‌های پارینه‌سنگی دیارمهر
©Society for Iranian Archaeology جامعۀ باستان‌شناسی ایران
