تجزیه و تحلیل ژنوم قدیمی‌ترین جمجمه انسانی بدست آمده در کشور مغولستان با سن 34 هزار سال حقایق تازه‌ای درباره نیای مردمان آن منطقه را مشخص ساخته است. بقایای فیزیکی این فرد به یک زن متعلق بوده است و نتایج این مطالعه که توسط گروه پژوهشی انسان‌شناسی دیرینه ماکس پلانک آلمان در شهر لایپزیک به انجام رسیده نشان می‌دهد که آن زن جزو یکی از اعضای جوامع انسان مدرن است. تحلیل‌های بعدی حاکی از این است که وی پس از شکاف جمعیتی بین اوراسیای شرقی و غربی، علاوه بر اینکه به شکل فراوانی ژنوم مردمان غرب اوراسیا را با خود حمل کرده است میزانی از ژنوم انسان دنیسوا را هم دارد. بخش دیگری از مقاله درباره یک فرد دیگری در نزدیک شهر پکن با سن 40 هزار سال است و او هم در خود بخشی از نژاد انسان دنیسوا را داشته است.
یکی از نتایج مهم این تحقیق بر روی این دو فرد این است که جوامع مدرن انسانی شرق آسیا در پیش از حداقل 35 هزار سال مردمانی جهان وطنی بوده‌اند (Cosmopolitan) و در پیش از این تاریخ تعاملات جمعیتی بین شرق و غرب اوراسیا به طور مکرر روی می‌داده است. علاوه بر این مدارک بدست آمده از انسان مغولی و نمونه تازه مطالعه شده چینی هم دارای درصدی از ژن نئاندرتال هم هستند ولی از آن مهم‌تر آن‌ها با دنیسوواها در بیش از 40 هزار سال ملاقات داشته و ادغام شده‌اند. مقاله در نشریه ساینس (Science) منتشر شده است.
س.ح.گوران، موزه نئاندرتال.
https://www.sciencedaily.com/releases/2020/10/10.1126/science.abc1166
جامعه باستان‌شناسی ایران Society for Iranian Archaeology©
