روابط خویشاوندی بین انسانریختهای دورۀ ابتدایی پلیستوسن مانند هوموانتسسورها (Homo antecessor) با دیگر هوموهای منطقه بزرگ اوراسیا که در شواهد فسیلی برای مثال در انسانهای هوموساپینس دیده میشود، در نزد انسانشناسان بسیار مورد بحث و مجادله است. معمولا برای مطالعه مولکولی استخوانهای بسیار قدیمی بهمنظور فهم روابط بین گونهها، دانشمندان با مشکل مواجه هستند؛ چرا که «دیانای» فسیلها به مرور زمان از میان میرود. اما با روش تازهای که بر اساس تحلیل پروتئینهای قدیمی در فسیلهاست، این مشکل رفع شده است. در مقالهای که در نشریه نیچر از سوی عدهای از دانشمندانِ عموما دانمارکی انجام شده است، دو فسیل دندانی بسیار کلیدی انسانریختها شامل هوموانِتسِسور در اتاپوئِرکا (Atapuerca) از کشور اسپانیا و هوموارکتوسِ متعلق به محوطه دمانیسی از کشور گرجستان و مطالعه شده بر اساس روش تازه یاد شده منتشر شده است. این فسیلها در داستان فرگشت انسان نقش بسیار محوری و مهمی دارند. نتایج این تحقیق نشان میدهد که در ابتدا انسانریخت هوموانسستور خویشاوند نزدیک انسانهای مدرن، نئاندرتال و دنیسوا است. همچنین بر اساس این تحقیق جنسیت انسانریخت کشف شده در اتاپوئرکا بر اساس تحلیل پروتئینی مشخص شده و این تحلیل ثابت کرده است که بقایای یاد شده متعلق به یک مرد بوده است. مهمترین نتیجه این تحقیق مشخص میکند که مطالعه پروتئین فسیلها در آینده در بحث انسانشناسی میتواند بسیار راهگشا باشد.
لینک مقاله پیوست است و امیدوارم از خواندن آن لذت ببرید.
س.ح. گوران، موزه نئاندرتال آلمان.
https://www.nature.com/articles/s41586-020-2153-8
با سپاس از ایشان؛ جامعه باستانشناسی ایران Society for Iranian Archaeology©
