در طول سالیان اخیر دانشمندان بر روی جنبههایی از رفتار انسانهای نئاندرتال تمرکز کردهاند که منجر به این شده است که نگاه ما نسبت به این عموزادههایمان دگرگون شود. از دیرباز برای کسانی که به رفتار انسان نئاندرتال علاقمند هستند این پرسش وجود داشته که اصلا آنها تا چه حدی در شنا و جستجوی مواد غذایی در آب مهارت داشتهاند؟
در همین رابطه مقالهای در نشریه Plos One منتشر شد مبنی بر کشف مدارکی که نشان میدهد جوامع نئاندرتال در جستجوی دوکفهاییها در دریای مدیترانه غواصی میکردند. مدارک مربوطه مربوط به کاوشهای به عمل آمده در Grotta dei Moscerini و هشت غار دیگر در لبه ساحل دریای مدیترانه کشور ایتالیا است. مقایسه بقایای جانوری بدست آمده از لایههایی رسوبی همراه با ابزارهای سنگی موستری (دستساختههای انسان نئاندرتال) نشان از میزان بسیار زیادی بقایای جانوری دریایی اعم از دلفین، صدف دریایی، انواع ماهیهای دریایی دارد که حاکی از این است که علاوه بر اینکه تغذیه عمومی آنها بر این نوع جانوران متمرکز بوده از پوسته دو کفهای دریایی نیز به عنوان خراشنده و چاقو استفاده میکردهاند. بررسیهای مختلفی بر روی این دادهها انجام شده است و نتایج نشان میدهد که مدارک قوی وجود دارد که این جانوران مستقیما از دریا برداشت شدهاند، نه اینکه به طریقی خودشان به ساحل آمده باشند. به این ترتیب این فرضیه شکل میگیرد که نئاندرتالها نه تنها میتوانستند شنا کنند بلکه غواصان ماهری بودند و با دریا میانهای نزدیک داشتهاند.
پ.ن. اگر به یاد داشته باشید سال گذشته مقاله ای توسط اریک ترینکهاوس منتشر شد که مطرح میکرد که برخی از نئاندرتالها از ناحیه گوش مشکلات آناتومی داشتهاند که ممکن است در اثر غوطهور شدن (غواصی) مکرر بوده باشد.
دسترسی به مقاله برای عموم آزاد است و لینک آن در زیر خواهد آمد. امیدوارم از خواندن این مقاله لذت ببرید.
س.ح. گوران، موزه نئاندرتال، آلمان
https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0226690
با سپاس از ایشان؛ جامعه باستانشناسی ایران Society for Iranian Archaeology ©
