شبیه‌سازی رایانه‌ای از جمجمه انسان‌ریخت‌هایِ نئاندرتال، نشان از سازگاری آن‌ها با هوای سرد و خشک دارد.
یک تحقیق مفصل علمی که بر اساس ریخت‌شناسیِ مجاری دم و باز دم در «بینی» نئاندرتال‌ها صورت گرفته است، این تئوری را تقویت می‌بخشد که این انسان‌ریخت‌ها با شرایط سخت آب و هوای سرد بسیار سازگار بوده‌اند. تحقیق همچنین مطرح می‌کند که احتمالا، انسان‌ریخت‌های نئاندرتال قابلیت فرو دادن حجم بالاتری از هوا را به دورن ریه خود به نسبت انسان‌های مدرن داشته‌اند که باز هم نشان از سازگاری با شرایط اقلیمی سرد دارد. البته محققان مسئله دیگری را هم پیش می‌کشند که ممکن است این ویژگی‌های ریخت‌شناسی در بینی آن‌ها نشان از نیاز به مصرف بالای انرژی و نیاز بیشتر به کالری بوده باشد (البته به صورت غیرمستقیم می‌تواند باز هم به وضعیت اقلیمی ربط داشته باشد). تصور می‌شود یک انسان نئاندرتالِ بالغ، روزانه حداقل نیاز به میزانی برابر با 3360 تا 4480 کیلوکالری داشته که بتواند در برابر شرایط سخت آب و هوایی تاب و تحمل آورد. این تحقیق در نشریه (The Royal Society) توسط محققانی از استرالیا، موسسه ماکس پلانک در شهر لایپزیک آلمان و موزه طبیعی لندن منتشر شده است.
سامان حیدری گوران، موزه نئاندرتال آلمان
جامعه باستان‌شناسی ایران Society for Iranian Archaeology ©
