مدارک مستدل دال بر استراتژی شکار حیوانات بزرگ جثه از فاصله نزدیک توسط نئاندرتال‌ها
مطالعه دقیق بقایای اسکلتی یک گوزن شکار شده (با سن 120 هزار سال پیش) در آلمان نشان می‌دهد که این حیوان در اثر یک زخم دایره‌ای شکل به قطر 11 میلی‌متر در بالای لگن جان داده است. بررسی سوراخ ایجاد شده نشان می‌دهد که آن جای دندان یک گوشت‌خوار نمی‌تواند باشد. در ضمن ما اطلاع داریم که نئاندرتال‌ها در حدود 120 هزار سال پیش در اروپای مرکزی می‌زیسته‌اند. پیشتر باستان‌شناسان مدارکی دال بر استفاده از نیزه توسط نئاندرتال‌ها در خود آلمان و انگلستان یافته بودند اما اینکه این نیزه‌ها از فاصله دور به کار برده می‌شدند و یا اینکه از فاصله نزدیک، کماکان جای پرسش داشته و دارد. سوراخ ایجاد شده بر روی لگن گوزن مورد مطالعه حاکی از این است که آن نمی‌تواند توسط نیزه در فاصله نسبتا دور ایجاد شده باشد و بایستی با قدرت زیاد وارد بدن گوزن و آن هم در فاصله نزدیک شده باشد. مطالعات مردم‌شناسی در شکارچیان حال حاضر دنیا نشان می‌دهد این نوع شکار می‌بایستی به صورت گروهی انجام شود، از این روی نویسندگان مقاله (مقاله در نشریه نیچرِ زیست‌شناسی و تطور منتشر شده است) نتیجه می‌گیرند که نئاندرتال‌ها به صورت دسته‌جمعی به شکار می‌پرداختند و حیوان بزرگ جثه‌ای همانند گوزن را در فاصله بسیار نزدیک به دام انداخته و با نیزه شکار می‌کردند. این نتیجه‌گیری تا حدودی تصور ما را در مورد رفتار انسان‌های نئاندرتال بهبود می‌بخشد.
سامان حیدری گوران، موزه نئاندرتال آلمان
جامعه باستان‌شناسی ایران Society for Iranian Archaeology ©
