مقاله‌ای در نشریه نیچر (Nature) توسطه عده‌ای از دانشمندان انسان‌شناسی به سرپرستی “کاترینا دوکا” از موسسه مکس پلانک در شهر ینای آلمان، با عنوان تخمین‍‌های سنی سنگواره‌های انسانی در “غار دِنیسووا” منتشر شده است. آن‌هایی که زیاد با نام “غار دِنیسووا” آشنا نیستند، بد نیست بدانند این مکان یکی از مهم‌ترین غارهای دنیا است که در منطقه کوهستانی آلتایی در سیبری واقع است و به طرز عجیبی یا به صورت همزمان و یا در دوره‌های مختلف، بقایای انسانی شامل گروه‌های انسانی که هنوز شناسایی نشده‌اند (منظور این است که هنوز بقایای فیزیکی آن‌ها بدست نیامده است اما رد «دی ان ای» آن‌ها در درون بازسازی‌های ژنتیکی دیگر انسان‌ریخت‌ها کشف شده است)، نئاندرتال‌ها و انسان‌ریخت‌های موسوم به “دِنیسووا” را دارد. از آنجایی که دانستن سن مطلق این گروه‌های انسانی مختلف از اهمیت فراوانی برخوردار است، تیم نویسندگان مقاله حاضر دست به سن‌سنجی 50 نمونه رادیوکربن (و یکی دو روش دیگر برای سن‌های خارج از محدوده زمانی سن سنجی به روش رادیو کربن ) از لایه‌های پارینه‌سنگی‌میانی و نوین را انجام داده‌اند. بر اساس مدل‌های آماری بدست آمده از این سن سنجی مشخص شده است که تمامی بقایای نئاندرتال‌ها در این غار و همچنین بقایای یک دنیسووا (اسکلت شماره 11، که معروف به دختر انسان‌ریخت نئاندرتال و انسان‌ریخت دنیسووا ) در زمانی میان 140 هزار تا 80 هزار سال پیش می‌زیسته‌اند. جوان‌ترین انسان‌ریخت “دِنیسووا” نیز در فاصله زمانی 76 تا 52 هزار سال پیش زندگی می‌کرده است.
سامان حیدری گوران،موزه نئاندرتال، آلمان
https://www.nature.com/articles/s41586-018-0870-z
جامعه باستان‌شناسی ایران Society for Iranian Archaeology ©
