سغدی‌ها مردمانی با ریشه ایرانی بودند که از سده ششم پیش از میلاد تا سده دهم پس از میلاد در دره‌های بارور آسیای میانه زندگی می‌کردند. راز پیشرفت سغدی‌ها در بازرگانی آن‌ها بود. شهرهایی ساختند که در ازبکستان و تاجیکستان امروزی هستند و بازرگانانی شدند که در جاده ابریشم بازرگانی می‌کردند. بخشی از میراث سغدی‌ها در نوشته‌هایی حفظ و به دست ما رسیده است. بسیاری از این نوشته‌ها متون دینی بودایی هستند. جالب آنکه، پنج نامه شخصی تقریبا کامل از آنان باقی مانده که از زندگی مردمان عادی که در یک جامعه عمدتا بازرگان زندگی می‌کردند تصویر سرزنده در اختیارمان قرار می‌دهد. این پنج نامه را سراورل اشتاین باستان‌شناس نامدار در سال 1907 در خرابه‌های یک دیدبان چینی پیدا کرد که از شهر دانهوانگ Dunhuang (یک مرکز اداری و فرهنگی در استان امروزی گانسو در چین) حفاظت می‌کرد. ادامه این مطلب را از لینک زیر می‌توانید بخوانید:
http://www.ancient-origins.net/artifacts-ancient-writings/words-ancient-past-sogdian-ancient-letters-006874
جامعه باستان شناسی ایران Society for Iranian Archaeology©
