نیاکان ما بیش از آنچه فکر می‌کردیم روی درخت‌ها به سر بردند.

چندی پیش پژوهش‌های تازه‌ای روی اسکلت لوسی (“Lucy”) انجام شده بود که به پژوهشگران این اجازه را داد که بتوانند چگونگی مرگ وی را بازسازی کنند. حال پژوهشگران مدعی‌اند که به نتایج بسیار جالب دیگری دست یافته‌اند. نتایج این کشفیات در آخرین شماره مجله PLOS One منتشر شده است.
لوسی قدمتی بیش از سه میلیون سال دارد و به عنوان یکی از افراد Australopithecus afarensis شناخته می‌شود که بیش از 40 سال پیش از منطقه آفار (Afar) در اتیوپی کشف شد. آزمایش‌های سی.تی اسکن تازه‌ای که روی اسکلت لوسی انجام شده نشان می‌دهد که هرچند روی دو پا راه می‌رفته ولی با هر گام برداشتنی به کنارها خم میشده است. به عبارتی لنگ لنگان راه می‌رفته است. به همین خاطر، در مقایسه با انسان هوشمند و مدرن، راه رفتن از وی انرژی بیشتری می‌گرفته و احتمالا در راهپیمایی‌های درازمدت دچار مشکلاتی می‌شده است. افرون بر آن، نامتناسبی در درازهای اندام‌های فوقانی و تحتانی وی دیده می‌شود که پیشنهاد می‌کند که وی به مانند ژیمناست‌ها از دستان بلندتری برخوردار بوده است. چنین شواهدی در کنار دیگر شواهد، بطور کلی پژوهشگران را به این نتیجه رسانده که لوسی دست کم یک سوم از عمر خود را روی درخت به سر برده است. این نتیجه کاملا با نتایج پژوهش‌های پیشین همخوانی دارد که برپایه آن مرگ لوسی به احتمال زیاد به خاطر افتادن از روی درخت بوده است.

جزئیات بیشتر درباره نتایج این پژوهش‌ها را از لینک زیر می‌توانید بخوانید.
http://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0166095

© Society for Iranian Archaeology جامعه باستان شناسی ایران