یافته‌های فسیلی نشان می‌دهد که نیاکان ما دست کم از شش میلیون سال پیش تاکنون روی دو پا راه می رفته‌اند. پرسش بنیادین این است که چرا انسان روی دو پا راه می‌رود و دلایل و عوامل آن چه هستند.
در یادداشت کوتاهی که در بی.بی.سی منتشر شده است، داستان دو پا شدن انسان چکیده‌وار بررسی شده است. تئوری رایج میان باستان‌شناسان و انسان‌شناسان این است که روی دو پا راه‌رفتن باعث آزاد شدن دست‌ها شد که به نوبه خود امکان برداشتن، حمل کردن و ابزار ساختن را پدید آورد. افزون بر این‌ها، دو پا شدن انسان برای وی این امکان را نیز فراهم کرد که فواصل دورتری را بتواند راه برود و حتی بدود. سرانجام، دو پا شدن انسان یک گام به جلو برای تغییرات مهمی بود از جمله اینکه موجب شد مغز نیاکان ما از نظر اندازه رشد بیشتری پیدا کنند (همراه با کارآیی و توانایی بیشتر).
در رابطه با چرایی دو پا شدن انسان نیز تئوری رایج و دیرپایی وجود دارد که برپایه آن تغییرات اقلیمی نقش کلیدی بازی کرده است. میلیون‌ها سال پیش، افریقا، جایی که نیاکان انسانی ما ریشه در آن دارند، پوشش جنگلی خود را اندک اندک از دست داد و به جای آن دشت‌های سبز و باز گشوده شد که موجب شد نیاکان ما از روی درخت‌ها پایین بیایند و بیشتر روی زمین حرکت کنند. در چنین محیطی، روی دو پا راه رفتن امتیازات بیشتری داشت و مفیدتر بود. ایستادن روی دو پا باعث شد که انسان بتواند چشم انداز گسترده‌تری را پیش روی خود ببیند و بتواند هم جانواران شکارگر را به خوبی ببیند و هم جانوران شکار خود را بهتر شناسایی کند. از این رو، گونه‌های انسانی که توانستند روی دو پا بایستند امکان بقای بیشتری یافتند و ژن‌های خود را به نسل‌های پس از خود منتقل کردند. بنابراین، به راحتی می‌توان تصور کرد که چگونه گزینش طبیعی موجب شد که روی دو پا راه رفتن سرانجام به ایستاده راه رفتن بیانجامد و دو پا شدن انسان همیشگی شود.
ادامه و جزئیات این یادداشت را می‌توانید از لینک زیر ببینید و بخوانید.
http://www.bbc.com/earth/story/20161209-the-real-reasons-why-we-walk-on-two-legs-and-not-four
جامعه باستان شناسی ایران Society for Iranian Archaeology©
