برپایه شواهد و یافته‌های باستان‌شناختی در گذشته، دهه‌هاست که این تئوری در میان باستان‌شناسان و انسان‌شناسان جا افتاده که انسان‌های مدرن حدود 60 هزار سال پیش به بیرون از افریقا مهاجرت کردند و اندک اندک جایگزین انسان‌های اولیه در مناطق مختلفی از اوراسیا (قاره‌های اروپا و آسیا) شدند. با وجود جا افتادگی این نظریه، زمان بندی و ماهیت مهاجرت انسان مدرن به بیرون از افریقا همیشه مورد بحث و مناقشات آکادمیک باقی ماند. اما در چند سال گذشته یافته‌های نو در برخی مناطق بویژه شرق و جنوب آسیا پیشنهاد می‌کند که نظریه‌ها و فرضیه‌هایی که در گذشته شکل گرفته‌اند ضروری است بازنگری شوند. شواهد و یافته‌های جدید باستان‌شناختی، دیرین‌شناختی، ژئوسالیابی (geochronology)، شواهد ژنتیک، و دیرین اقلیم‌شناسی نشان می‌دهند که انسان‌های مدرن بسیار پیش تر از 60 هزار سال پیش شروع به مهاجرت به بیرون از افریقا کرده‌اند. در این پروسه، از جاهایی که گذر کرده‌اند با انسان‌های نئاندرتال، دنیسوان (Denisovans)، انسان‌های اولیه و شاید حتی هومو فلورسینسیس (Homo floresiensis) روبرو شده‌اند و در این روبرویی‌ها، آمیزش‌هایی نیز میان آنها رخ داده است. سرنخ‌های این آمیزش‌ها را در ساخت ژنتیکی مردمان امروزی در این مناطق می‌توان ردیابی کرد. می‌توان گفت که مهاجرت انسان‌های مدرن به بیرون از افریقا نه بصورت تک موجی، بلکه بصورت امواج متعدد مهاجرتی و در گذر زمانی طولانی اتفاق افتاده است.
مقاله‌ای که به تازگی در نشریه Science منتشر شده، می‌کوشد صورت بندی جامع و جدیدی از یافته‌ها و شواهد موجود در اختیار قرار دهد که از لینک زیر می‌توانید ببینید و بخوانید.
http://science.sciencemag.org/content/358/6368/eaai9067
جامعه باستان شناسی ایران Society for Iranian Archaeology ©
