هفتاد سال پیش شیمی دان امریکایی، ویلارد لیبی (Willard Libby) روشی را ابداع کرد برای سن یابی مواد آلی. روش وی که به روش رادیوکربن یا کربن 14 مشهور است، انقلابی در زمینه ی باستان شناسی بوجود آورد. با بهره گرفتن از روش ابداعی ویلارد لیبی، اکنون پژوهشگران می توانند اشیا و موادی که از مواد آلی ساخته شده اند را به دقت سن یابی یا تاریخ گذاری کنند. در این روش پژوهشگران میزان کربن موجود در بقایای باستانی را شمرده و با آن محاسبه می کنند که گیاه یا جانداری که این مواد از آنها گرفته شده چه زمانی درگذشته است. ابداع این روش برای ویلارد لیبی در سال 1960 جایزه ی نوبل به ارمغان آورد و به پژوهشگران این امکان را آفرید تا بتوانند یافته های باستان شناختی را سن یابی کنند.
کنون، مقدار دی اکسید کربنی که ما انسان ها همه روزه در جو زمین تزریق می کنیم میزان دقت چنین آزمایش هایی را برای باستان شناسان با خطر روبرو کرده است. این خطر از آنجاست که سوخت های فسیلی در جو زمین، میزان کربن در مواد آلی امروزی را دارند تغییر می دهند و این باعث می شود به سختی بتوان آنها را از نمونه های کهن و باستانی تفکیک کرد.
یکی از پژوهشگران با انتشار مقاله ای در این زمینه، افزون بر توضیح این مشکل، روشی را پیشنهاد می کند که می تواند روش ابداعی ویلارد لیبی را از خطر بلااستفاده شدن نجات دهد.
نتایج این پژوهش در نشریه ی Environmental Research Letters منتشر شده که از لینک زیر می توانید ببینید و بخوانید.
http://iopscience.iop.org/article/10.1088/1748-9326/11/12/124016
© Society for Iranian Archaeology جامعه باستان شناسی ایران
https://telegram.me/societyforiranianarchaeology
