برپایه ی شواهد و یافته های باستان شناختی در گذشته، دهه هاست که این تئوری در میان باستان شناسان و انسان شناسان جا افتاده که انسان های مدرن حدود 60 هزار سال پیش به بیرون از افریقا مهاجرت کردند و اندک اندک جایگزین انسان های اولیه در مناطق مختلفی از اوراسیا (قاره های اروپا و آسیا) شدند. با وجود جا افتادگی این نظریه، زمان بندی و ماهیت مهاجرت انسان مدرن به بیرون از افریقا همیشه مورد بحث و مناقشات آکادمیک باقی ماند. اما در چند سال گذشته یافته های نو در برخی مناطق بویژه شرق و جنوب آسیا پیشنهاد می کند که نظریه ها و فرضیه هایی که در گذشته شکل گرفته اند ضروری است بازنگری شوند. شواهد و یافته های جدید باستان شناختی، دیرین شناختی، ژئوسالیابی (geochronology)، شواهد ژنتیک، و دیرین اقلیم شناسی نشان می دهند که انسان های مدرن بسیار پیش تر از 60 هزار سال پیش شروع به مهاجرت به بیرون از افریقا کرده اند. در این پروسه، از جاهایی که گذر کرده اند با انسان های نئاندرتال، دنیسوان (Denisovans)، انسان های اولیه و شاید حتی هومو فلورسینسیس (Homo floresiensis) روبرو شده اند و در این روبرویی ها، آمیزش هایی نیز میان آنها رخ داده است. سرنخ های این آمیزش ها را در ساخت ژنتیکی مردمان امروزی در این مناطق می تواند ردیابی کرد. می توان گفت که مهاجرت انسان های مدرن به بیرون از افریقا نه بصورت تک موجی، بلکه بصورت امواج متعدد مهاجرتی و در گذر زمانی طولانی اتفاق افتاده است.
مقاله ای که به تازگی در نشریه ی Science منتشر شده، می کوشد صورت بندی جامع و جدیدی از یافته ها و شواهد موجود در اختیاق قرار دهد که از لینک زیر می توانید ببینید و بخوانید.
http://science.sciencemag.org/content/358/6368/eaai9067
© Society for Iranian Archaeology
جامعه باستان شناسی ایران
https://telegram.me/societyforiranianarchaeology
https://www.facebook.com/SIA.IRAN
