کوچ به دوردست ترین نقاط دنیا: اشغال جزایر دور اقیانوسیه
Colonization of the most remote parts of the world: the prehistoric colonization of Remote Oceania
دهه هاست که این پرسش پژوهشگران را به خود مشغول کرده که چگونه انسان ها بدون داشتن هواپیما، کشتی ها و ابزارهای نقطه یابی و قراولروی و GPS توانستند به دور افتاده ترین نقاط دنیا یعنی به جزایر دوردست اقیانوس آرام برسند. مقاله ای که به تازگی در مجله ی PNAS منتشر شده نشان می دهد که انسان ها به شکل شگفت انگیزی از نقاط مبدا متفاوتی صدها و هزاران کیلومتر را در پهنه ی باز اقیانوس دریانوردی کردند و به دورترین نقاط دنیا پخش شدند. این پژوهشگران برای درک چگونگی دریانوردی انسان های پیش از تاریخ در اقیانوس آرام از ابزارها و روش های گوناگونی بهره برده اند از جمله مدل سازی رایانه ای، بهره گیری از اطلاعات آب و هوایی همچون مطالعه ی نوسانات ال نینیو (El Niño Southern Oscillation) و پراکندگی جغرافیایی جزایر. این ابزارها و روش ها در درک متغییر ها از جمله متغیرهای فرهنگی، فناوری، و محیطی که چنین سفرهای بلند و دریانوری در اقیانوس آرام را شکل داده بسیار موثر و مهم بودند. یافته های این پژوهشگران نشان می دهد که انسان ها از 3400 سال پیش اشغال جزایر دوردست در اقیانوسیه را آغاز کردند و از آن زمان در این جزایر پخش شده اند.
آنچه پژوهشگران را شگفت زده کرده میزان آگاهی و درک انسان هایی بوده که دست به چنین جستجوگری و ماجراجویی هایی زده اند. جزیره نشینان اقیانوسیه می بایست آگاهی های دقیق و گسترده ای درباره ی تغییرات آب و هوایی، نوسانات متفاوت باد، و تغییرات محیطی شان می داشته اند چرا که در چنین حالتی ممکن بود که بتوانند به چنان نقاط دوردستی سفر کنند و بتوانند زنده بمانند. آنها درباره ی چرخه ها و تغییرات آب و هوایی بسیار بیش از آنچه ما تصور می کنیم می دانسته اند.
آگاهی های بیشتر در این باره را می توانید از لینک زیر بخوانید:
http://www.pnas.org/content/113/45/12685.abstract
© Society for Iranian Archaeology جامعه باستان شناسی ایران
https://telegram.me/societyforiranianarchaeology
